صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۲۵

ز ناله ام در و بام قفس نگارین است

ز گریه ام چمن روزگار رنگین است

خزان نسیم برون رانده ای است از چمنش

بهار نسخه آن پنجه نگارین است

به نامه حسرت آغوش خود چه بنویسم؟

که این کتاب مناسب به خانه زین است

چسان به بستر آسودگی نهم پهلو؟

مرا که خواب پریشان به زیر بالین است