صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۹

هر نگه صد کاسه خون می خورد

تا به مژگان می رساند خویش را

هر سر خاری که گل کرد از زمین

در رگ من می دواند نیش را