صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات ترکی » غزل شمارهٔ ۵

منی محروم ایدن رخساردن زلف پریشاندور

بو دریای لطافت موج عنبر ایچره پنهاندور

اگر خورشید تابانیله سن سیز همشراب اولسام

لب لعل می آلودی گوزومده قانلو پیکاندور

دد و دامی مسخر ایلیوپدور جذبه عشقی

دو گون مجنون شیدا باشینه چتر سلیماندور

قاچان عاشقلرین فکرینه دوشدی اول عقیقی لب

که اونین بیر قارا کونلو لریندن آب حیواندور

منی مکر رقیب آواره قیلدی یار کوییندن

چیخاردان آدمی فردوسدن تزویر شیطاندور

مسلمانم دییرمی تک ایچر عاشقلرین قانین

منم کافر، اگر اول دشمن ایمان مسلماندور

محبت اهلی نین جام نشاطی دوردن دوشمز

نیچون چکسون خمار اول کیم همیشه ایچدیگی قاندور؟

من خاکی نه تنها اولموشام مجنون کیمی رسوا

که اولدوزدان فلک سنگ ملامت ایچره پنهاندور

فلک لر قان ایچر گوردوکجه تجرید اهلینی صائب

که یوخ سیزلر حرامی‌لر گوزینه تیغِ عریاندور