مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۲۸

ایا ملتقی العیش کم تبعدی

و یا فرقة الحسب کم تعتدی

لیالی الفراق! فکم ذاالجوی؟!

ربی الوصل! ما حان ان تهتدی؟!

و نشرب من عذب لقیاکم

و من حلو رؤیاکم نعتدی

فذاک الوصال، بما نشتری

و قلب‌المعنی بما نفتدی

لباسا من‌الطیف کی نکتسی

رداء من‌القرب کی نرتدی

فحب الذی نرتجی دیننا

به اختتام به نبتدی

ایا بعد مولای ، ما تقرب؟

ایا جمرةالقلب، ما تبردی؟

ایا خفق قلبی اما تسکن؟

و یا دمعة العین ما ترکدی؟

ایا حزن قلبی اما تنجلی؟

ایا جفنتی قط ترقدی؟

نعم نور خدیه شمس‌الضحی

نعم مثل حسناه ما یوجد

نعم نار شوقی یکفی الوری

ایا واقد النار لا توقد

فکم تبکی یا عین من صدهم؟

اما تخش یا عین ان ترمد

فان ترمدی کیف یوم اللقا

تری سیدا مفخرالسودد

یقول دع ارمد فیوم اللقا

اکحل من حسنه الاثمد

لاقسمت حقا لمن لم یلد

تفرد باالمجد لم یولد

ابحت الفؤاد لبلواکم

و ان کان حردا علی اردد

ایا سیدا شمس دین‌العلا

فدیت لتبریزی المسعد