ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » ارمغان بهار » فقرۀ ۹۶

سخن دوآیینه (‌به دورویی و تذبذب‌) مگوی.

سخن هیچگه بر دو آیین مگوی

که نزد مهال ریزدت آبروی