ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » ارمغان بهار » فقرۀ ۵۱، ۵۲

آشکاره‌گوی باش (‌صریح اللهجه‌). به جز به اندیشه سخن مگوی.

سخن جز به اندیشه‌ با کس مکن

یکی مرد باش آشکارا سخن