ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » ارمغان بهار » فقرۀ ۴۹

جز از خویشاوندان و دوستان هیچ وام مگیر.

اگر وام ‌خواهی ‌ز خویشان‌ بجاست

ز بیگانه وام ار ستانی خطاست