ملک‌الشعرا بهار » قطعات » شمارهٔ ۱۴۲ - ابر و شفق

کربم و باذل ابری برآمد از بر کوه

بغارتیده همه بار خانهٔ عمان

صلای داد و جبین برگشاد و کرد نثار

به‌دشت گوهر سیراب و بر افق مرجان