باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۵

چند از پی اسباب و تنعم گردی؟

تا کی به دَرِ سرای مردم گردی؟

در دایرهٔ وجود تو دایره ایست

زین دایره گر برون روی گم گردی