باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۱

بر سیر اگر نهاده ای دل اکنون

از پوشش و قوت خود مجو هیچ افزون

خاری که ز امید خلد در پایت

خالی می‌کن به سوزن فکر برون