باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۷

دنیا چو رباط و ما در او مهمانیم

تا ظن نبری که ما در او می‌مانیم

در هر دو جهان خدای می‌ماند و بس

باقی همه کل من علیها فان‌ایم