باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۸

کو دل که بداند نفسی اسرارش

کو گوش که بشنود دمی گفتارش

معشوق جمال می‌نماید شب و روز

کو دیده که بر خورد از آن دیدارش