باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷

هر نقش که بر تختهٔ هستی پیداست

آن صورت آن کس است کان نقش آراست

دریای کهن چو بر زند موجی نو

موجش خوانند و در حقیقت دریاست