* آنکس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،
بس داغ که او بر دلِ غمناک نهاد
بسیار لبِ چو لعل و زُلفینِ چو مُشک
در طَبلِ زمین و حُقّهِٔ خاک نهاد!