مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۸۵

در دل نگذارمت که افگار شوی

در دیده ندارمت که بس خوار شوی

در جان کنمت جای نه در دیده و دل

تا با نفس باز پسین یار شوی