مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۷۳

مر موی تو را چه بود بی آزاری

برخاستن از سر چو تو دلداری

من بنده اگر موی شوم در غم تو

هرگز ز سر تو برنخیزم باری