مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۳۰

چون مرغ ضعیف بی پر و بی بالم

افتاده به دام و کس نداند حالم

دردی به دلم سخت پدیدار آمد

امروز من خسته از آن می‌نالم