مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۱۷

زین سان که فتاد هجر در راه ای دل

ترسم نبری جان ز غمش آه ای دل

باری چو نه‌ای غائب از آن ماه ای دل

عذر من مستمند می‌خواه ای دل