مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۰۵

دلدار کله‌دوز من از روی هوس

می‌دوخت کلاهی ز نسیج و اطلس

بر هر ترکی هزار زه می‌گفتم

با آنکه چهار تَرک را یک زه بس