اسدی توسی » گرشاسپ‌نامه » بخش ۲ - در نعت نبی علیه السلام

ثنا باد بر جان پیغمبرش

محّمد فرستاده و بهترش

که بُد بر در دین یزدان کلید

جهان یکسر از بهر او شد پدید

بدو داد دادار پیغام خویش

بپیوست با نام او نام خویش

ز پیغمبران او پسین بُد درست

ولیک او شود زنده زیشان نخست

یکی تن وی و خلق چندین هزار

برون آمد و کرد دین آشکار

ببرد از همه گوی پیغمبری

که با او کسی را نبد برتری

خبر زآنچه بگذشت یا بود خواست

ز کس ناشنیده‌، همه گفت راست

به‌یک چشم‌زد از دل سنگ سخت

به معجز برآورد نوبر درخت

دل دنیی از دیو بی‌بیم کرد

مه آسمان را به دو نیم کرد

ز هامون به چرخ برین شد سوار

سخن گفت بر عرش با کردگار

گه رستخیز آب کوثر وراست

لوا و شفاعت سراسر وراست

مر اندامش ایزد یکایک ستود

هنر‌هاش را بر هنر برفروزد

ورا بُد به معراج رفتن ز جای

به یک شب شدن گرد هر دو سرای

مه از هر فرشته بُدش پایگاه

بر از قاب قوسین به یزدانش راه

سرافیل هم‌راز‌ش و هم‌نشست

براق اسب و جبریل فرمان‌پرست

همیدونش بر ساق عرش است نام

نُبی معجز او را ز ایزد پیام

به چندین بزرگی جهاندار راست

بدو داد پاک این جهان‌، او نخواست

نمود آنچه بایست هر خوب و زشت

ره دوزخ و راه خرم بهشت

چنان کرد دین را به شمشیر تیز

که هزمان بوَد بیش‌، تا رستخیز

ز یزدان و از ما هزاران درود

مر او را و یارانش را برفزود