عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۱۲۲

عرفی لب معنی ام دم از نور زند

آتش به نهاد شجر طور زند

منصور دم از بی ادبی می زد و من

مرغ ادبم نغمهٔ منصور زند