شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۱۶

بی آینه تمثال نماید هی هی

بی مهر به شب ماه بر آید هی هی

سوزد سبحات وجه او دیدهٔ ما

گر پردهٔ وجه برگشاید هی هی