شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷۷

شبخیز که راز او نگوید با او

شب خیزی او سهل بود ای نیکو

بر خیز به شب راز بگو و بشنو

مقصود ز شبخیزیِ ما را می‌گو