شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳۲

با شمع رخش دمی چو دمساز شدم

پروانهٔ مستمند جانباز شدم

آن روز که این قفس بباید پرداخت

چون شهبازی به دست شه باز شدم