شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲۴

ما جمله حروف عالیاتیم مدام

پنهان ز همه به غیب ذاتیم مدام

هر چند کتاب عالمی بنوشتیم

پوشیده ز لوح کایناتیم مدام