شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱۱

هم جام جهان نمای عالم مائیم

هم آینهٔ روشن آدم مائیم

گر یک نفسی از دم ما مرده شوی

می دان به یقین کاین دم و آن دم مائیم