شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰۷

تا تیغ به عشق از نیام آخته ام

پا و سر و دست عقل انداخته ام

بی زحمت آب و گل من این معنی را

بشناخته ام چنان که بشناخته ام