شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۶

گر معنی تنزیل بداند حافظ

تنزیل به عشق دل بخواند حافظ

او کرد نزول ما ترقی کردیم

تحقیق کجا چنین تواند حافظ