شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۹

بردار نقاب و می نگر آن رویش

دانی که نقاب چیست یعنی مویش

موئی ز سر زلف نگارم به کف آر

آنگه بنشین و خوش خوشی می بویش