شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۵

هستی یکیست آنکه هستی شاید

این هستی تو به هیچ کاری ناید

رو نیست شو از هستی خود همچون ما

کز هستی تو هیچ دری نگشاید