شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۷

در عشق تو شادی و غمم هیچ نماند

با وصل تو سود و ماتمم هیچ نماند

یک نور تجلی تو ام کرد چنان

کز نیک و بد و بیش و کمم هیچ نماند