شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۲

رند آن باشد که میل هستی نکند

وز خویش گذشته خودپرستی نکند

در کوی خرابات مغان رندانه

می نوش کند مدام و مستی نکند