شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۰

خاک در میخانه مگر بیخته اند

کاین گرد و غبار را بر انگیخته اند

یا ماه رخان خطهٔ ماهانند

کز زلف عبیر در جهان ریخته اند