شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۶

در پای تو سروران سر انداخته اند

وز عشق تو خانمان بر انداخته اند

رندانه به عشق چشم سرمست خوشست

خود را به خرابات در انداخته اند