شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۰

این نقش خیال عالمش می ‌خوانند

جانی دارد که آدمش می‌ خوانند

روحی است که روح اولش می‌ گویند

چون اوست تمام خاتمش می‌ خوانند