شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸

درد تو ندیم دل شیدای منست

ورد تو نهان و آشکارای منست

کفر سر زلف تو که جانم به فداش

کفرش خوانند نور ایمان منست