شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷

مائیم چنین تشنه و دریا با ماست

اندر همه قطره محیطی پیداست

عشق آمد و بنشست به تخت دل ما

چون او بنشست عقل از آنجا برخاست