شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۶۲

خواجه آنجا فقیر خواهد بود

بنده آنجا امیر خواهد بود

پادشاه حقیقت است انسان

عقل آنجا وزیر خواهد بود

۳

در چنین قریه ای که ماهان است

نفس آنجا گزیر خواهد بود

هیچ دانی که این فغان ز کجاست

بانگ خواجه به شیر خواهد بود

هر که خود را عظیم می گیرد

پیش مردان حقیر خواهد بود

۶

وانکه اینجا صغیر و خوار بود

در قیامت کبیر خواهد بود

سید ما به نور حضرت او

همچو بدر منیر خواهد بود