شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶۹

عاشق و یار خویش خوش باشد

دل و دلدار خویش خوش باشد

زاهد و زهد و رند و میخواری

هر کس و کار خویش خوش باشد

۳

بلبل مست و عاشق شیدا

خود و گلزار خویش خوش باشد

بار عشقش نهاده ام بر دل

می کشم بار خویش خوش باشد

عاشقانه به دُردی دردش

کرده تیمار خویش خوش باشد

۶

عشقبازی است کار دل دائم

دل به کردار خویش خوش باشد

نعمت الله خوش بود با من

یار با یار خویش خوش باشد