دمنه گفت: بدانستم لکن هرکه به ملوک نزدیکی جوید برای طمع قوت نباشد که شکم به هرجای و به هرچیز پر شود:
و هل بطن عمرو غیر شبر لمطعم؟
فایده تقرب به ملوک رفعت منزلت است و اصطناع دوستان و قهر دشمنان؛ و قناعت از دنائت همّت و قلّت مروّت باشد
از دنائت شمر قناعت را
همّتت را که نام کرده‌ست آز؟
و هرکه‌را همّت او طعمه است در زمره بهایم معدوم گردد، چون سگ گرسنه که به استخوانی شاد شود و به پاره‌ای نان خشنود گردد، و شیر باز اگر در میان اشکار خرگوش گوری بیند دست از خرگوش بدارد و روی به گور آرد.
با همّت باز باش و با رای پلنگ
زیبا به گه شکار، پیروز به جنگ
و هرکه به محل رفیع رسید اگرچه چون گل کوتاه زندگانی باشد عقلا آن را عمر دراز شمرند به حسن آثار و طیب ذکر، و آنکه به خمول راضی گردد اگر چه چون برگ سرو دیر پاید به نزدیک اهل فضل و مروّت وزنی نیارد.