و فایده در تعلّم ، حرمت ذات و عزت نفس است، پس تعلیم دیگران، که اگر به اِفادت مشغول گردد و در نصیب خویش غفلت ورزد همچون چشمه ای باشد که از آب او همه کس را منفعت حاصل می‌آید و او از آن بی خبر. و از دو چیز نخست خود را مُستظهِر باید گردانید پس دیگران را ایثار کرد: علم و مال. یعنی چون وجوه تجارِب معلوم گشت اول در تهذیب اخلاق خویش باید کوشید آنگاه دیگران را بر آن باعث بود. و اگر نادانی این بشارت را بر هَزْل حمل کند مانند کوری باشد که کاژی را سرزنش کند.