خلیل‌الله خلیلی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۰

افسوس که زندگی دمی بود و غمی

قلبی و شکنجه‌ای و چشمی و نمی

یا جور ستمگری کشیدن هر روز

یا خود به ستمکشی رساندن ستمی