رضی‌الدین آرتیمانی » رباعیات » رباعی شماره ۸۲

آنانکه جمال غیب دیدند همه

رفتند و به عیش آرمیدند همه

یک حرف ز مدعا نگفتند بکس

با آنگه به مدعی رسیدند همه