رضی‌الدین آرتیمانی » رباعیات » رباعی شماره ۶۳

تا چند زمانی و مکانی باشیم

وامانده ز پای کاروانی باشیم

آن روز که آب زندگانی می‌ریخت

می خواست و بال زندگانی باشیم