سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۳۴

کارها به صبر بر آید و مُستَعجِل به سر در آید.

به چشمِ خویش دیدم در بیابان

که آهسته سَبَق بُرد از شتابان

سمندِ بادپای از تک فرو ماند

شتربان هم‌چنان آهسته می‌راند