اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۳۲۴ - دلی چون صحبت گل می پذیرد

دلی چون صحبت گل می پذیرد

همان دم لذت خوابش بگیرد

شود بیدار چون «من»فریند

چو «من» محکوم تن گردد بمیرد