اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۱۸ - شب این کوه و دشت سینه تابی

شب این کوه و دشت سینه تابی

نه در وی مرغکی نی موجبی

نگردد روشن از قندیل رهبان

تو میدانی که بایدفتابی