اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۱۴۷ - بهرحالی که بودم خوش سرودم

بهرحالی که بودم خوش سرودم

نقاب از روی هر معنی گشودم

مپرس از اضطراب من که با دوست

دمی بودم دمی دیگر نبودم