سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۳

عالم همه سرنگون توانم دیدن

خود را شده غرق خون توانم دیدن

جان از تن خود برون توانم دیدن

من جای تو بی تو چون توانم دیدن؟