سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۱

تا کی پی هر نگار مهوش، سلمان،

گردی چو سر زلف مشوش، سلمان؟

گر طلعت شاهد قناعت بینی

زلفش به کف آر و خوش فروکش سلمان